W niedzielę i święta na Naszym Oddziale odprawiana jest Msza Święta, w której uczestniczą chętni pacjenci, ich rodziny oraz personel. Podczas każdej Eucharystii wspominani są chorzy, którzy w ostatnim tygodniu odeszli z naszego grona do wieczności. Dzięki temu gestowi pamięci pozostają oni nadal obecni wśród nas — nie znikają, lecz przechodzą do innej rzeczywistości.

Kapłan w każdy poniedziałek, środę, piątek i sobotę udaje się do chorych z Komunią Świętą, a potrzebującym udziela sakramentu namaszczenia chorych oraz spowiedzi.

Duży udział w życiu duchowym naszych pacjentów mają wolontariusze. Wspierają chorych w przeżywaniu kolejnych świąt roku kościelnego: odwiedzają ich z kolędą w okresie Bożego Narodzenia, w Wielkim Poście prowadzą Drogę Krzyżową, w maju śpiewają nabożeństwa majowe. Odmawiają z chorymi różaniec, koronkę do Bożego Miłosierdzia oraz śpiewają pieśni religijne.

W obliczu choroby i śmierci życie często przewartościowuje się — to, co kiedyś wydawało się najważniejsze i wypełniało codzienność, schodzi na dalszy plan. Kiedy i jak to się dzieje, trudno określić, ponieważ jest to proces. Jedni żyją w gotowości na ten czas, dla innych jest to bolesne zetknięcie się z nową rzeczywistością.

Dla pacjentów wierzących w życie po drugiej stronie — życie lepsze, wolne od bólu i cierpienia, życie w blasku Bożej miłości — śmierć jest przejściem, gotowością na spotkanie z Bogiem. Msza Święta i modlitwa są dla nich pokarmem duchowym, niosącym nadzieję, siłę i ukojenie.

„O Panie, mój kres pozwól mi poznać
i jaka jest miara dni moich,
bym wiedział, jak jestem znikomy.
Oto wymierzyłeś moje dni tylko na kilka piędzi
i życie moje jak nicość przed Tobą.
Doprawdy, życie wszystkich ludzi jest marnością.
Człowiek jak cień przemija,
na próżno tyle się niepokoi,
gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze.
A teraz w czym mam pokładać nadzieję, o Panie?
W Tobie jest moja nadzieja.”
Psalm 39

Autor: Zofia Hampel